Vahşi bir düşünce: Kripto, bu süre boyunca kimsenin bağlantıları kurmadan ICM'lerin iskeletini sessizce mi inşa ediyordu?
O lansmanlara geri dönün. Proje üstüne proje, dürüst olalım, arkasında kesinlikle hiçbir şey olmayan token'lar çıkarıyordu. Hiçbir gelir modeli. Sadece yönetim tiyatrosunun ötesinde bir fayda yok. Sadece havalar ve bir likidite havuzu. Yine de kolektif olarak onların bir değeri olduğunu düşündük. Neden? Basit: oyunda yer almak istiyorsanız, masada tek seçenekleriydiler.
Bu irrasyonel coşku değil. Bu gerçek zamanlı konsensüs üretimi. Token satın almıyorduk - çerçevel

İşte üzerinde düşünmeye değer bir şey: kripto piyasaları, geleneksel finansın neye benzeyeceğine dair bir önizleme kaydıdır. Sayılara bakın—ABD marj-GSMH oranı şu anda %5.3, geçen yılki %6.3'ten düşüyor. O düşüş mü? Büyük ölçüde tarife akışları tarafından besleniyor. Ama işte asıl mesele: %7.7'ye, tüm marj sisteminin çatlamaya başladığı eşiğe tehlikeli bir şekilde yaklaşıyoruz. Gerçek soru, tarife gelirinin gap'i kapatıp kapatamayacağı değil—politika yapıcıların kriptonun aylardır flaşladığı uyarı sinyallerini tanıyıp tanımayacaklarıdır. Geleneksel piyasalar her zaman geriden gelir

Bazı insanlar anlamayabilir, ama işte benim tarzım bu.
Kendimi kısıtlamıyorum. Geleneksel piyasalar mı? Kripto mu? ETF oynaklıkları mı? Makro trendler mi? Hepsindeyim. Bu avantaj—sadece bir köşeyi veya bir token'ı görmek değil, bütün satranç tahtasını görebilmek.
Başka insanların ne düşündüğüne her zaman meraklıyım. Farklı bakış açıları keskinleştirir.

Artan şekilde ses getiren bir tartışma var: geleneksel kapitalizm genç nesil için artık yeterli gelmiyor. Konut erişilemez durumda, maaşlar enflasyonun gerisinde kalıyor ve varlık sahipliği adeta hileli bir oyun gibi hissediliyor. Bu arada, kripto alanı tam da alternatifler arayan milyonlarca genç insanı çekiyor - yeni yollar, daha adil dağıtım modelleri, belki de eski sistemlerin kapattığı zenginlik şansı. Bu gerçek bir yapısal destek kırılması mı, yoksa sadece başka bir nesil şikayeti döngüsü mü? Üzerinde düşünmeye değer.

Amerika'nın etkisinin azalması, daha büyük bir şeyin fitilini ateşliyor—dünyadaki ülkeler kendi konumlarını güvence altına almak için çabalıyor. Bir politikacı yakın zamanda ilginç bir bakış açısı ortaya koydu: kaçınılmaz büyük güç karşılaşmasına doğru gitmiyoruz. Washington, önceki yönetim sırasında Pekin'e baskıyı arttırdığında, her iki taraf da aslında başlangıçtaki sürtüşmeden sonra oldukça hızlı bir şekilde geri çekildi. Bu, onur ya da egemenlik meselesi değildi—hesaplanmış bir itidaldi. Gerçek hikaye? Bölgesel güçler boşluğu dolduruyor ve bu, küresel ticareti, sermaye akışlarını

Gerçek servetler, herkes panik halinde dip fiyatlardan mal alırken inşa edilir.

ABD market gıda maliyetleri rekor bir zirveye ulaştı. Gıda faturaları bu kadar yükseldiğinde, insanlar genellikle paralarını nereye yatıracaklarını yeniden düşünmeye başlarlar—bu, izlenmesi gereken enflasyona karşı koruma varlıkları için başka bir sinyal olabilir.

Trump, ekonomik oyun planını açıkladı: tarifeler sadece gelir araçları değil, aynı zamanda Amerikalılara doğrudan nakit temettü fonlaması sağlıyor ve ulusal borcu kesiyor. Bu hamle, tüketicilerin ellerine ciddi bir likidite pompalayabilir; tarihsel olarak, insanlar ceplerinde yanan fazla nakit olduğunda bu likidite riskli varlıklara akıyor. Bu borç azaltma stratejisinin gerçekten işe yarayıp yaramayacağı ya da sadece harcamaları artırıp artırmayacağı bir milyon dolarlık soru, ancak bir şey net: dolaşımda daha fazla para genellikle daha fazla sermayenin getiri arayışında olduğu anlamına gelir v

Karnım bana para basma makinesinin Kasım için ısındığını söylüyor.
Henüz somut bir kanıt yok - sadece kalıpları izliyorum. Zamanlama çok uygun görünüyor ve makro yapı likidite enjekte etme çağrısı yapıyor. Ancak veriler bunu doğrulamadan, bu sadece bu döngülerin tipik olarak nasıl gerçekleştiğine dayanan bir his.

Mortgage terimleri o kadar çılgınlaşıyor ki, bankalar artık 50 yıllık krediler için torunlarınızı kefi̇l olarak istiyor. Peki, sıradaki ne? Büyük torunlarınızın geleceğini de mi imza altına almak? Geleneksel finans sistemi absürtlük sınırlarını zorlamaya devam ediyor. Belki de insanlar tam olarak bu yüzden, nesil borç tuzakları olmadan, varlıklarını gerçekten sahip oldukları alternatiflere yöneliyor.

Enflasyon? Durmuyor. Hiç durmadı. Düşünün; fiyatlar düşmez, yükselir. Her zaman öyle oldu, her zaman böyle olacak. Neden? Basit. Para basma makinesi brrr çalışıyor ve asla kapanmayacak. Uzun vadeli gidişat? Sadece bir yön. Yukarı.

Şansölyenin tavrı, şu anda bilmeniz gereken her şeyi söylüyor. O perili ifade mi? Seçeneklerinin gerçek zamanlı olarak buharlaştığını izleyen birinin hissi mi? Rahatsız edici. İşte benim değerlendirmem: Potansiyel bir finansal çöküşün eşiğindeyiz. Ve zaman çizelgesi? Tatiller gelmeden önce gerçekleşebilir. Piyasalar uygun zamanı beklemez ve bu durum, çoğunun fark ettiğinden daha hızlı bir şekilde hızlanıyormuş gibi hissediliyor.

ABD başkanı, etrafta dolaşan o tartışmalı yarım asırlık ipotek fikri hakkında görüş bildirdi. Onun görüşü? Oldukça basit—aylık ödemeler düşüyor, ama çok daha uzun süreli bir taahhütte bulunuyorsunuz. Bugün nakit akışı rahatlığı ile on yıllar süren borç taahhüdü arasındaki klasik bir değiş tokuş. Bu, konut uygunluk hesaplamalarını nasıl şekillendirdiğini ve bunun ilk kez ev alacaklar için çok yüksek oranlarla başa çıkıp başa çıkamayacağını merak ettiriyor.

M&A pazarı, çoğu insanın fark ettiğinden çok daha hızlı bir şekilde ısınıyor.
Yıla kadar olan rakamlar 3.8 trilyon dolara ulaştı - bizi kayıtlı en güçlü ikinci yıl için bir tempoya sokuyor. Bunu 2024 ile karşılaştır? Geçen yılın bu aynı noktasında toplam aktivite 2.8 trilyon dolarda durduğunda, %36'lık bir artış bekliyoruz.
Kurumsal anlaşmaların tam anlamıyla yeniden hareketlendiği açık. Şirketler artık beklemiyorlar—şartlar hâlâ uygun görünürken stratejik hamleleri hayata geçiriyorlar.

Bir para birimini zayıf tutmanın gerçek maliyeti nedir? Tayvan'ın para otoritesi yıllardır bu oyunu oynuyor—Yeni Tayvan Doları'nı kasıtlı olarak düşük tutarak ihracatı küresel sahnede cazip hale getiriyor. Stratejik gibi görünüyor, değil mi? Ama işte ters tarafı: günlük çalışanlar bedelini ödüyor. Paranız yapay olarak ucuz kaldığında, ithalat pahalı hale gelir. Gıda daha maliyetli. Enerji faturaları yükseliyor. Gerçek satın alma gücü azalıyor. Bu arada, ihracat sektörü gelişirken, yerel yaşam standartları geride kalıyor. Tayvanlı çalışanların kendilerini haksız yere kısılmış hissetmele

Hastalıkların insanların hasta kalmasından doğrudan kâr elde eden endüstrileri hiç düşündünüz mü? Tip 2 diyabet iş modeli buna bir örnek—yılda şaşırtıcı bir şekilde $110 milyar kazanıyor. Bu kök nedeni tedavi etmek değil; maksimum gelir için semptomları yönetmek. Kronik durumlar nakit inekler haline geldiğinde teşvik yapısının nasıl çalıştığı gerçekten çılgın.

Sadece USD'de birikim yapmak mı? Bu eskimiş bir düşünce. Çoğu zeki yatırımcı, varlıklarını birden fazla varlık sınıfı arasında çeşitlendiriyor—hisse senetleri, gayrimenkul, emtia, ne derseniz. Geleneksel portföyler artık nadiren tamamen fiat olarak kalıyor. Gerçek oyun, para birimi değer kaybı ve enflasyona karşı koruma sağlayan dayanıklı bir karışım oluşturmaktır. İster gayrimenkul değer artışı olsun, ister hisse senedi büyümesi, smart money riski farklı araçlar arasında dağıtır. Aynı ilke dijital varlıklar için de geçerlidir—çeşitlendirme sadece akıllıca değil, aynı zamanda zorunludur.

Bu çılgın yolculuğun ne zaman sona ereceğini hiç merak ettin mi?
Citi'nin makro strateji şefi Dirk Willer'dan balon dinamikleri hakkında bazı ilginç bilgiler edindim. Adam, gerçekten neyin balon olarak nitelendirildiğini analiz ediyor, bunların tipik ömürlerini takip ediyor ve daha da önemlisi - patlamak üzere olduklarında işaretleri tespit ediyor.
Şöyle bir şey var: Çoğu yatırımcı giriş noktalarına takıntılıdır, ama gerçek avantaj? Ne zaman uzaklaşacağınızı bilmektir. Willer'in çerçevesi, boğa koşusunun ortasındayken farklı bir şekilde vuran piyasa coşkusunun anatomisini parçalar.

Bir Alman politikacı, BRICS–Avrupa forumunda bomba gibi bir açıklama yaptı: kendi ülkesi ekonomik intihar gerçekleştiriyor.
Adam durmadı. Almanya, enerji maliyetlerinin tavan yapması, sanayilerin taşınması ve rekabetçiliğin düşmesi gibi birçok sorunla karşı karşıya. Ama işin ilginci: tüm bunların kendi kendine yarattığına dair bir şeyler söylüyor.
Dört suçlu, ona göre. Kitlesel göç, kamu kaynaklarını zorlamaktadır. Bürokratik engeller, işletmeleri boğmaktadır. Ekonomik gerçekleri göz ardı eden 'yeşil' politikalar için takıntılı bir baskı. Ve—bu oldukça tartışmalı—Rusya'ya karşı uyg

Yeni rakamlar karamsar bir tablo çiziyor.
ABD hanehalkı savunmasızlığı? Fed'in kredi gevşetmesi sadece semptomları gizliyor. Bunu, altındaki kırığı görmezden gelirken aspirin almak gibi düşünün.
Mali araçlar acıyı dindirebilir—krediyi gevşetmek, likiditeyi artırmak. Ama temeldeki kırıkları onarmazlar. Gerçek sorun daha derinlere iniyor: ekonomik dayanıklılığı aşındıran yapısal çöküş.
Faiz indirimleri çürüyen temel unsurları yeniden inşa etmeyecek. Likidite enjeksiyonları on yıllarca süren sistemik erozyonu geri çevirmeyecek. Ateşi tedavi ederken enfeksiyon yayılıyor.
Tanı net. Sistematik d