Bahsetmesi ilginç, geçen hafta sonu eski bir komşumla karşılaştım, sohbet ederken aniden "yatırım gözlemimi" bana göstermeye başladı. Yaşlı kadın, 2000 yılında 310 lira gram fiyatla bir altın zincir aldığını söyledi, çevresindeki insanlar onun parayı boşuna harcadığını alay etti, şimdi altının fiyatı 1000 lira gram değil mi? O zaman o parayı bankada vadeli hesapta saklasaydı, böyle bir kazancı olamazdı.

Onun nesli finans yönetimi konusunda gerçekten kendi mantığına sahipti - nakit için büyük bankaların mevduatlarına güveniyor, finansal ürünlere hiç yaklaşmıyordu; sonra altın biriktiriyorlardı, çocuklarına bırakacaklarını söylüyorlardı, gerçekten zor durumda kalırlarsa takıp gösteriş yapabilirlerdi. Ben de onunla yarı şaka yollu, "Artık o kalın altın zincirler ve bilezikler alma, haberlerde sıkça sahte olanlardan bahsediliyor, alacaksan ince bir katmanlı takı altını al ya da doğrudan devletin çıkardığı panda altın madeni paralarını al" dedim.

Daha da ilginci, bu yaşlı kadın bu yıllarda "anlamıyorsam yapmam" ilkesini tamamen benimsedi - hisse senedi fonlarından hiç etkilenmedi, birkaç yıl önce popüler olan şehir yatırım tahvillerine de ilgi duymadı, P2P'ye ise hiç katılmadı. Sadece banka mevduatları ve altınla durdu, sadece anladığı parayı kazandı. Bir seferinde evinde borsa hakkında konuştuğumda hemen temkinli hale geldi, muhtemelen "para yatırması için beni kandırmamdan" korkuyordu, sonrasında akıllandım, o bana sormadan piyasa konusunu asla açmadım.

Bugün aniden bu konuyu tekrar hatırladım, aslında kendi yatırım alışkanlıklarımla oldukça benzer - neden yurtdışı piyasalara, vadeli işlem sözleşmelerine bu sözde çoklu dağılıma pek girmiyorum? Açıkçası sebep bu yaşlı kadınla aynı.