Son zamanlarda, bir ABD yasama yetkilisi, hükümet harcama alışkanlıkları hakkında ateşli bir söylemde bulundu ve son mali davranışı, cebi dolu denizcilerin karada olduğu bir duruma benzetti. Eleştiri? Önceki yönetimden aşırı harcama.

Burada ilginç olan siyasi tiyatro değil, altında yatan ekonomik gerçekliktir. Hükümetler, karşılık gelen gelir olmadan agresif bir şekilde harcama yaptığında, genellikle aynı malları kovalamak için daha fazla dolar anlamına gelir. İşte Enflasyon 101.

Bahsedilen "ulaşılabilirlik krizi" sadece konuşma noktaları değil. Gerçek insanlar bunu hissediyor: market alışverişi daha pahalı, kiralar yükseliyor ve maaşlar artık eskisi kadar yetmiyor. Önerilen temizlik çalışmasının başarılı olup olmayacağı henüz belli değil, ancak harcama sarhoşluğu zaten burada.

Makro eğilimleri veya alternatif varlıkları izleyen herkes için bu mali dinamikler önemlidir. Büyük harcamalar genellikle para biriminin satın alma gücünü zayıflatır—ki bu da tarihsel olarak yatırımcıları geleneksel fiat'ın ötesinde değer saklama araçları aramaya yönlendirir.