Düşünmesi zor ama ben bir zamanlar "satmamaya direnmek" ile zenginlik özgürlüğüne sadece bir adım uzaktaydım.

O tarih 25 Haziran 2017. Bir önde gelen ticaret platformu, platform token'larının ICO'sunu başlattı, alım limiti on bin adet, dönüşüm oranı ise 0.5 BTC ile on bin token. O dönemde Bitcoin 17,000 ile 19,000 arasında dalgalanıyordu, hesaplandığında bir platform token'ın maliyeti yaklaşık doksan kuruş.

Neredeyse saniyeler içinde kapıyorum. Dokuz bin kadar, on bin adet değiştirdim.

O zaman kendimi on kat para kazanmanın eşiğinde hissetmiştim - gerçek uygulama senaryoları olan bu platform token'ının fiyatı nasıl olsa artar değil mi? Ancak gerçeklik bana sert bir tokat attı. İşleme açıldıktan sonra piyasa sürekli bir düşüş yaşadı ve token fiyatı doğrudan değer kaybetti.

Tam bir ay boyunca bekledim, psikolojim bozuldu. O dönemde her gün piyasayı izledim, o yeşil sayılara baktıkça daha da panik oldum. Sonunda, lansmanın birinci ayında, on bin adedi tamamen sattım ve 0.46 BTC aldım. O anda kendimi teselli ettim: en azından çok kaybetmedim, cebime girdi.

Sonra ne?

2018'de 120 dolara yükseldi. Ben kıskandım.
2019'da 230 liraya fırladı. Pişman olmaya başladım.
2021'de doğrudan 4400 dolara fırladı. Ben şok oldum.

Hesapla, on bin adet çarpı 4400, bu dört milyon dört yüz bin eder. Peki ya ben? Bir ay sonra arabadan indim, geri getirdiğim o kadar Bitcoin'i de daha sonra tutamadım.

Bu hikaye bize ne anlatıyor? Ayı piyasasında elinde tutabilmek, büyük para kazanmanın anahtarıdır. Ne yazık ki, o yıllarda ne bu sabra ne de bu bakış açısına sahip değildim. Şimdi sadece gecenin geç saatlerinde tekrar düşünürken, bu hikayeyi kendime hatırlatabiliyorum: Kripto piyasasında, zaman ve inanç, bazen zekadan daha önemlidir.