Bu annem tam bir çöp, beni doğurup evden kaçtı, 20 yıl sonra döndüğünde dilenci gibi pis giysiler içindeydi, gerçekten anılmaya bile değmez bir çöp varlığı. Onu nefret ediyorum ama yine de nefret edemiyorum, benim gözümde o sadece bir aptal. Harfleri bile tanımıyor, döndüğü yıl ben de özel izin alıp Pekin'den geri dönüp onu görmek için geldim. Önceki olayları sormadım, ona nasıl telefon kullanacağını öğrettim. O gün ayrıca ona yemek yaptım, ona yeni bir telefon alacağıma söz verdim, evde sadece bir gün kaldım, sonra işe geri döndüm. En sonunda yine evden kaçtığını düşünmemiştim. Aslında sadece ikamet kaydını geri almak için gelmiş, ailemde yaşamayı istemiyordu, üstelik babam ona ne vurdu ne de bağırdı, daha önce bulduğu adamlar hakkında da birbirimizi tanımıyoruz, bence o sadece bir aptal, insanları dolandırıp duruyor. Dört çocuğunu bırakıp dışarıda yabancı adamlarla yaşamasını nasıl açıklayabilirim? Gerçekten inanılmaz buluyorum. 28 yaşındaki o nasıl böyle bir seçim yaptı?

Babamın söylediğine göre annem kesinlikle gitmek istiyor ve bu karardan pişman olmadığını bizzat söyledi.
Hesabını düzelttikten sonra, eski ailesi onu istemedi. Annem muhtemelen yine pişman oldu ve bize uyku hapı aldığını yalan söyledi. İkinci teyzem, hastanede kurtarılmaya çalıştığını söyledi ama buna inanmadık. Umursamadık. İkinci teyzem bana mesaj attı, "Anneni umursamıyor musun?" diye sordu. Ben de babamın umursamadığı gibi cevap vermedim. Ona zaten hiçbir duygum yoktu, doğduğum günden beri bana bakmadı. Onlar ne derse desinler. Annem en sonunda evlendi.
Aslında bir kuzenim daha var, daha önce ilkokuldayken aynı sınıftaydık. Arkadan benimle ilgili kötü konuşuyordur diye tahmin ediyorum, umrumda değil. Çoktan alıştım buna.