Şimdiki modüler blok zinciri, sanki bir süper popüler gece kulübü gibi, sayısız VIP arka kapı açmış.

Her arka kapı kendisinin (işlem) kesinlikle güvenilir olduğunu söylese de, gece kulübü sahibi (ana ağ) olarak aklında her zaman bir endişe vardır: ya bir gün içeri karışan birinin başını belaya sokarsa? Tek tek kontrol etmek ise çok verimsiz.

Bu sırada, Espresso @EspressoSys sahneye çıktı. Onun kimliği, tüm kapıların arkasındaki "genel güvenlik".

O, hangi kabinde oynadığınızla ya da ne içki sipariş ettiğinizle ilgilenmez. Onun tek bir işi var: Hangi kapıdan girerseniz girin, bu güvenlik kontrolünden geçmek zorundasınız. Sizi baştan aşağı tarayacak, kimliğinizi (belge) kontrol edecek ve kurallara göre sıraya girip girmediğinize bakacak. Eğer en ufak bir sorun varsa, doğrudan kapının dışında bırakır, pazarlık yok.

Aslında Espresso, "güven" adlı soyut bir kavramı, tartışmasız matematiksel bir kesinliğe dönüştürüyor. Bu, tüm çok zincirli evrenin artık bir dağınıklık değil, tek bir birleşik ve güvenilir bir düzene sahip olduğu anlamına geliyor. Onunla birlikte, zincirler arası deneyim gerçekten de pürüzsüz ve güvenli hale gelmeye başlıyor.

Bu nedenle herkes aynı "süper güvenlik" sistemine güvendiğinde, bu sistemin kendisi yeni bir merkezi risk haline gelir mi? Ya da tamamen güvenlik ve akıcılık uğruna, merkezsizleşmenin bir kısmındaki "kaosu" feda etmeye istekli miyiz?