Bu çevrede beş yıldır takılıyorum, yeni gemiye binen frenlerin "ani zenginlik efsanesi" ile Emiciler Tarafından Oyuna Getirilmek olduğunu çok gördüm. Dürüst olmak gerekirse, bu durumu her gördüğümde, aynada geçmişteki kendimi görüyorum.

24 yaşındayken, tam üç yıl boyunca biriktirdiğim ölü maaşım - 290 bin. Şimdi düşündüğümde, o zamanlar aklım gerçekten kapıdan geçmişti, pazara dalıp "günde %10" o yalanlara inandım. Hangi boş projeyi denemeye cesaret ettim, kaldıraç da herkesten daha fazla açıldı. Sonuç ne oldu? Bir ay bile geçmeden, 70 bin lira doğrudan buharlaştı. Bunun ne anlama geldiğini biliyor musun? Yarım yıldan fazla bir gelir, böylece gitti.

O günler gerçekten insanın geçirebileceği günler değildi. Sabah gözlerimi açtığımda ilk işim hesaplarıma bakmak, akşam gözlerimi kapattığımda aklımda sürekli düşen K çizgileri vardı. Uykusuzluk o kadar kötüydü ki her gün melatoninle zorla ayakta kalıyordum, bütün vücudum öyle bir durumdaydı ki hayattan şüphe etmeye başladım - zorla biriktirdiğim param, böylece piyasaya okul parası mı oldu?

Neyse ki sonradan düştüğüm çok oldu, üstüne bir de çevredeki ustaların tavsiyeleri sayesinde, en sonunda bir şeyler anladım. Bugün, bu yıllar içinde edindiğim deneyimleri ortaya koyuyorum, umarım bu yeni başlayanların daha az yanılmasına yardımcı olur.

**Öncelikle ilk kuralı söyleyelim: Zararınızı kabul etmeyi öğrenmek, kaybetmeyi düşünmekten bir milyon kat daha önemlidir.**

Yeni başlayanların en çok yaptığı hata, para kaybettikten sonra anlık bir hevesle "geri almak" istemesidir. O zaman 70 bin kaybettim, neredeyse tekrar para koyup pozisyonumu düzeltmek istedim. Neyse ki, bir eski oyuncu beni direkt azarladı: "Şu anda pozisyon düzeltmek, geri almak değil, ateş çukuruna daha fazla para atmaktır!"

Doğru yöntem aslında çok basit, ama uygulaması zor:

Öncelikle, tüm işlemleri hemen durdurun. Ticaret yazılımını doğrudan kaldırın, kendinizi 7 ila 10 gün boyunca zorla sakinleştirin. Göz görmeyince gönül katlanır, bu yöntem gerçekten işe yarıyor, duygusal olarak intikam alma amaçlı sipariş vermenizi önleyebilir.

İkinci, gerçeği kabul et. Her gün "O zaman satsaydım iyi olurdu" gibi saçmalıklarla uğraşma. Kaybedilen parayı bir giriş bileti olarak kabul et, bu, tüm sermayenin sıfıra inmesinden çok daha iyidir.

O zamanlar inatçıydım, üç gün boyunca dayanamadım, kaybın 50.000'den 70.000'e çıkmasını çaresizce izledim ve sonunda pes ettim. Sonra anladım.