Bu anonim kalmayı tercih eden kişinin, abone olabileceğiniz bir X hesabı ve uzun vadeli makro analizleri içeren bir Substack hesabı var.

Anonimliğin güzelliği, okuyucunun yazılanı kendisinin değerlendirebilmesidir, yazarına göre değil. Aşağıdaki bu misafir yazı, size dünyaya farklı bir bakış açısı kazandıracak.

Umarım bu sizin için değerli olacaktır.

İşte "İnşa Sürecinin Alçaltılması: Fiat İllüzyonunun Anatomisi"

Ana teşhis - ölçüm ölümü

Küresel piyasalarda yüzeyin altında olağanüstü bir şey oluyor.

Altın ve bitcoin, uzun vadeli zıtlık olarak görülen iki varlık, aynı anda artıyor.

İlk bakışta bu bir boğa piyasası gibi görünüyor. Aslında bu bir değerlendirme hatası.

Dolar cinsinden Amerikan varlıkları euforik görünüyor: Nasdaq %165, S&P %102 yükseldi, COVID pandemisinden sonra konut fiyatları %56 arttı. Ancak altın cinsinden değerlendirildiğinde bu artış kayboluyor.

Bitcoin'lerde çöküyorlar - Nasdaq %78 düşüyor, S&P %84 düşüyor, konut fiyatları %87 düşüyor.

Gibi görünen "büyüme", aslında yıkılmakta olan hesap biriminin ayna yansımasıdır.

Her büyük döviz rejiminin sonunda aynı manzara gözlemlenmektedir. İnsanlar, para değersizleştiğinde daha zengin hissederler çünkü para, bir varlığın değer kazanmasından daha hızlı erir.

Gerçek teminatta zaten daha fakirler. Altın ve bitcoin "büyümüyor" - eski dünyayı gerçek zamanlı olarak değersizleştiriyor.

İç mekanizma

Aşağılanma, matbaalardan başlamaz. İmparatorluğun aritmetiği ile başlar. Amerikan sistemi, birbirine bağlı üç sütun üzerine inşa edilmiştir:

Yapısal açık: Hükümetin barış zamanı GSYH'nın %6-8'i oranında bir bütçe açığı var - savaş zamanı dışında görülmemiş bir gösterge.

Borç doygunluğu: federal borç GSYİH'nın %120'sini aştı. Şirketler ve hanehalklarının borcu da rekor seviyelere ulaştı.

Negatif reel getiri: Bu yükü finanse etmenin tek yolu, faiz oranlarını enflasyon seviyesinin altında tutmaktır; bu da tasarruf sahiplerinden devlete alım gücünü sessizce aktarır.

İşte bu yüzden maaşlar fiyatların gerisinde kalıyor. Neden politika reaktif görünüyor. Neden "zenginlik" büyüyen bir piyasada bile boş görünüyor.

Para arzının onun mantığını geride bıraktığı bir dünyada yaşıyoruz. Fed hâlâ 21. yüzyılın refleks spiralini yönetmek için 20. yüzyıl araçlarını kullanıyor.

ABD, Kerry-ticaretinin imparatorluk stratejisinin son aşamasını hayata geçiriyor: küresel sermayeyi çekiyor, varlıkların nominal fiyatlarını şişiriyor ve döviz riskini hâlâ dolar talepleri olanların üzerine yüklüyor.

Bu, 1920'lerde Birleşik Krallık için ve 2010'larda Amerika için işe yaradı. Ama hiçbir imparatorluk, vatandaşları alternatif birimlerle düşünmeye başladığında hayatta kalamaz.

İşte tam olarak böyle bir durumda bulunuyoruz. İlk kez kritik bir yatırımcı kitlesi, dünyasını dolarla değil, bitcoinler ve altınla ölçüyor. Bu kayma yerleştiği anda, rejimin sonu gelecek.

Gerçek getiri yeterince uzun bir süre boyunca negatif hale geldiğinde üç şey olur:

Varlıkların nominal fiyatları otomatik olarak artar, çünkü gelecekteki nakit akışları daha düşük reel bir faiz oranıyla iskonto edilir. İşte insanlar tarafından görülen "zenginlik" budur.

Sabit teminat dolaşımdan çıkıyor - altın merkez bankalarının depolarında birikiyor, bitcoinler borsalardan çıkıyor.

Alternatif hesap birimleri ortaya çıkıyor — yatırımcılar portföylerini resmi para biriminden farklı bir şeyle karşılaştırmaya başlıyor.

Bu gerçek zamanlı olarak gerçekleşiyor. Merkez bankaları, 27 aydır ardı ardına net altın alıcılarıdır.

Doların dünya rezervlerindeki payı 30 yıllık minimuma ulaştı. Hazine tahvili ihale süreçleri, daha kısa vadeli tahviller sunan dolaylı alıcılara giderek daha fazla bağımlı hale geliyor.

Bu, yeniden değerlendirmenin öncesindeki klasik sinyallerdir, bu da bağın çökmekten önce gördüğünüz aynı davranıştır.

Mekanik sigorta, sürelerin uyumsuzluğudur. Tüm devlet, kurumsal ve hanehalkı tahvillerinin bakiyeleri artık yüksek faiz oranlarının olduğu dünyada ihraç edilen düşük faizli tahvillere bağlanmıştır.

Yeniden finanse etme riski, refleksif bir risk haline geldi: her bir temel puan artışı, daha büyük bir ihraç ile sonuçlanıyor ve bu da daha büyük bir para arzına yol açıyor.

İşte bu nedenle bu değersizleştirme seçeneği nihai — bu, 40 yıllık kaldıraç artışının aritmetik son noktasıdır. Sistem, kendi teminatını çökertmeden normalleşemez.

3. Tarihsel imza

Roma, Batı Roma İmparatorluğu'nun çöküşünden önce paralarını %90 değersizleştirdi. Fransız monarşisi, ekmek milyonlarca livreye mal olana kadar banknot basmaya devam etti. Weimar Almanyası'nda reel faiz oranları negatifti ve bütçe açığı devasa boyutlardaydı, mark çökmeden önce.

Britanya sterlini 1944'te değil, 1925'te rezerv statüsünü kaybetti; o yıl İngiltere Merkez Bankası, değerinin üzerinde bir kurla altına geri dönmeye çalıştı ve yabancı alacaklılar ona inanmamaya başladı.

Şema her zaman aynıdır:

İmparatorluğun yükümlülükleri, üretim tabanını aşmaktadır.

Bu boşluğu para simyası yoluyla finanse ediyor.

Varlıkların nominal fiyatları yüksek görünüyor, ancak gerçekte teminatla ölçüldüğünde duraklıyor veya düşüyor.

Sonunda kamu eski hesap biriminden vazgeçiyor ve yeni terimlerle düşünmeye başlıyor.

Tam olarak böyle bir durumdayız şu anda. Dolar cinsinden Amerikan varlıkları hâlâ "iyi" görünüyor. Altında istikrarlılar. Bitcoin'de ise zaten çökmüş durumdalar. Bu, ölen bir paydanın tablosu.

4. Yansıma Fazı

Her devalüasyon döngüsü bir muhasebe hatası ile başlar ve refleks bir panik ile sona erer. 1920'lerin başında, Weimar Cumhuriyeti yetkilileri talebi teşvik ettiklerini düşündüler, ancak aslında markaya olan güveni sarsıyorlardı.

1970'lerde Amerikan politikacıları istihdamı kontrol ettiklerini düşünüyorlardı - doların dünya üzerindeki güvenini zayıflatıyorlardı.

Nüfus iç hesap birimini değiştirmeye başladığında, çöküş kendiliğinden güçlenir. Durumu istikrara kavuşturmayı amaçlayan politikalar — enflasyon seviyesine kadar faiz oranlarının düşürülmesi, negatif reel getiri ile niceliksel genişleme, ihraç yoluyla finanse edilen mali transferler — yalnızca bir şeyi işaret eder: paranın kendisi eriyor.

Wall Street hâlâ bitcoin'i "riskli varlık" olarak adlandırıyor, böylece anlatı yapısını koruyor, ancak fonksiyonel olarak zaten paralel bir yedek defter olarak işlev görüyor. Bu, 2020 sonrasında ekonominin yavaşlayan Arjantin olduğunu gösteren tek paydadır.

Altın, sistemin kalıtsal hafızasıdır, beş bin yıl boyunca temerrütten sigorta. Bitcoin, onun gelişmekte olan bilincidir, paydanın tamamen dışına çıkma yeteneğidir. Biri değeri hatırlarken, diğeri onu yeniden tanımlar.

Refleksiyon bir çubuktur. İnançlar yıkıldığında, ölçüm bir katalizör haline gelir. Sermaye, getiri aramayı bırakır ve sığınak aramaya başlar. Altın, bellek içgüdüsünü emer; Bitcoin, gelişim içgüdüsünü emer.

5. Nihai sinyal

Fiat, gerçeğin entropisidir, sembollerin özden ayrıldığı noktadır. Bu kopma çok büyük hale geldiğinde, sistemin geri bildirimi - piyasalar, doğa, kolektif sezgi - iyileşme döngüsünü başlatır.

İşte bu an budur.

Altın ve Bitcoin'in eş zamanlı güçlenmesi, dünyanın yeniden gerçeği takdir etmeye başladığı anlamına geliyor. Bu derin gerçeklik alanı, muhasebe kayıtlarını enerji, kıtlık ve zamanın fiziksel yasalarıyla uyumlu hale getiriyor.

Soyutlamanın çöküşünü gözlemliyoruz.

Gerçeklerin dönüşü.

Nominal değerler artmaya devam edecek. Gerçek değer düşmeye devam edecek.

İllüzyon tam olarak gerçekleşmeden önce… ve sonra ayna aniden dönecek.

Altın ve bitcoin "büyümeyecek".

Onlar, dünyanın ne anlama geldiğini hatırlaması için yeterince uzun süre gerçek kalmaya devam ettiler.