İkincil bahis yapan yatırımcılar için en önemli şey, hesapta ne kadar U olduğu değil, banka kartında ne kadar para kaldığıdır.

En az üç kez küçük yatırımlarla on milyon geçtim, otuz milyon, yetmiş milyon. Ama banka kartımda saydım, şu anda sadece otuz milyon var, bu yüzden kendimi oldukça başarısız hissediyorum. Her zaferin meyvesinin mükemmel bir şekilde birikmesi mümkün olmuyor, genellikle büyük miktarda geri çekilme yaşandığında para çekmeye başlıyorum.

Neden? Çünkü benim işlemlerim hep yükselişte, sizlerin ağzındaki risk kontrol seviyeleri benim gözümde ya tam depo ya da tam depo ile kaldıraç kullanmak, sadece bu iki yol var.

Bu yüzden kazanmak hızlı, özellikle hızlı, bana bir günde büyük bir pazar ver, ben 7wu ile 200wu yapabilirim. 5500u ile 27wu da yapabilirim. Sadece 24 saatten fazla bir zamana ihtiyaç var.

Ama kaybetmek nasıl? Kısaca 65% geri çekilme yapılabilir üç günde, mesela son seferdeki hesapla, sert bir şekilde Ether'ı 4300'den satıp 4750'ye kadar düşürdüm, kayıplar da çok hızlı oldu, en fazla bir günde 1500 bin kaybettim, iki işlemle kaybettim, bir işlem 1200 bin, diğer işlem 300 bin, o gün durum pek iyi değildi.

Bu nedenle daha fazla para çekin, daha fazla harcama yapın, almanız gereken evler, arabalar, saatler ve lüks eşyalar sizi savurgan gibi göstermeyecek; bunlar piyasada bırakabileceğiniz ve koruyabileceğiniz şeylerdir ve bunlar aniden U referanslı sözleşmelere aktarılmadığı sürece kaybedilmez.

Büyük bir geri çekilme ile karşılaştığınızda, sakin kalmalısınız. Sizin olanı yakalayabilirseniz, er ya da geç geri kazanabilirsiniz; bunun ne kadar sermaye ile ilgisi yok, elbette daha büyük bir sermaye daha fazla hata yapma imkanı verir, bu sayede sayısız kez deneme yapabilirsiniz. Ticaret kararlarınız ve değerlendirmeleriniz, paranın çokluğu veya azlığına göre piyasa üzerinde etkili olmayacaktır (Bitcoin ve Ethereum ticaretinde birkaç yüz lira ile birkaç milyon lira arasında hiçbir fark yoktur).

Ayrıca başarı felsefesini sevmiyorum, motivasyon kitaplarına da ilgi duymuyorum, sadece belirli bir fenomeni gördüğümde veya kendi deneyimlerimi hatırladığımda etkileniyorum. Çoğu zaman, piyasalar ve hayat tarafından defalarca paramparça olduktan sonra yeniden kalkıp risk almak zorunda kaldığımı düşünüyorum, gerçekten de aptalca.
Ya başarısız olursa? Son seferi geçemezse ne olacak? Gerçekten çıkmaza girerse ne olacak?

Bu yüzden bana herhangi biri "çalıştırma öğretmeni" dediğinde, gerçekten bu tür bir öğretmenlik unvanını kabul edemiyorum, o zaman hayatta kalmamın tek nedeni şansımın yeterince iyi olmasıydı, hepsi bu.
Yine lanet olsun birileri küçük inci düşürecek, ağlama, düzgünce ekrana bak.