Yıllardır Rusya ve Çin'in enerji dansını izliyorum ve giderek daha samimi hale geliyor. Putin ve Xi arasındaki son anlaşma sadece gazla ilgili değil - bu, küresel enerji politikasını yeniden şekillendiren hesaplı bir güç hamlesi.

Çin'in Rus gazına olan talebi patladı, 2021'den bu yana 2.5 kat arttı. Şimdi bunu daha da ileri taşıyarak "Sibirya'nın Gücü 1" projesini 38 milyar metreküpten 44 milyar metreküpe genişletiyor ve Uzak Doğu boru hattını %20 artırarak 12 milyar metreküpe çıkarıyor. Ama gerçek fark yaratan nedir? Planlanan "Sibirya'nın Gücü 2" boru hattı, Moğolistan üzerinden geçecek ve Nord Stream 1'in kapasitesine eşit olarak 50 milyar metreküp olacak.

Beni etkileyen şey, Çin'in Rusya'nın enerji cankurtaranı haline gelmesinin ne kadar hızlı olduğudur. 2021'de Rus gaz ihracatlarının sadece %7'sinden, bugün %25'ten fazlasına - bu sadece bir ticaret değil, stratejik bir bağımlılıktır. Ve Çin, karşılığında ayrıcalıklı fiyatlar alıyor, bu da bunu zorunluluktan doğan karşılıklı faydalı bir ilişki haline getiriyor.

Rusya için bu ortaklık, Avrupa pazarlarına önemli bir alternatif sunuyor. Çin içinse, Batılı güçlerin kontrol ettiği deniz geçitlerini atlayarak istikrarlı enerji tedariklerini güvence altına alıyor. Ve dürüst olalım - bu, Batı yaptırımlarına karşı kasıtlı bir ortalık parmağı.

Küresel LNG pazarları için sonuçlar önemlidir. Dünyanın en büyük LNG ithalatçısı olan Çin, Rus boru gazına daha fazla yöneldikçe, aslında sınırlı LNG arzı için rekabeti azaltarak Avrupa'ya fayda sağlayabilir.

Bu enerji ittifakı, daha geniş bir jeopolitik yeniden yapılanmanın sadece bir yüzüdür. Batılı güçler iklim politikaları ve geçiş stratejileri üzerine tartışırken, Rusya ve Çin, enerji geleceklerini büyük altyapı projeleri aracılığıyla pragmatik bir şekilde güvence altına alıyor ve bu, ilişkilerini on yıllar boyunca sağlamlaştıracak.

Doğal gaz fiyatları, küresel tedarik zincirlerindeki bu yapısal değişimlere kaçınılmaz olarak yanıt verecektir. Tüccarların bu alanı dikkatle takip etmeleri gerekiyor.