Fiyat Tavanlarının Paradoksal Dansı

Piyasalara uzun süre bakmıştım ki, ekonomik teorinin gerçeklikle çeliştiğini biliyorum. Fiyat tavanları bu karmaşık kesişimin mükemmel bir örneğidir. Ders kitapları bunların nasıl çalışması gerektiğini düzgün bir şekilde şemalarla gösterirken, tüketici artı değeri üzerindeki gerçek etki, çoğu ekonomistin kabul etmekten kaçındığı kadar daha karmaşıktır.

Hükümetler bu yapay tavanları dayattığında, aslında piyasa güçleriyle tanrı rolü oynuyorlar. Elbette, bazı üretici fazlası kısa vadede tüketicilere aktarılıyor - bu bariz olan kısım. Ama sonrasında ne olacağı, işin ilginç kısmı.

Fiyat tavanlarının nasıl kıtlık yarattığını bizzat gördüm. Büyük şehirlerdeki kira kontrolüne bir bakın. Başlangıçta, kiracılar daha düşük maliyetleri kutluyor, ancak çok geçmeden, mülk sahipleri bakım bütçelerini kısarken konut kalitesi kötüleşiyor. Mevcut arz azalıyor çünkü geliştiriciler kârsız projeleri terk ediyor.

Ölü ağırlık kaybı sadece bir grafikte soyut bir kavram değildir. Gerçekten daha fazla ödemek isteyen ama ürünü hiç bulamayan gerçek insanları temsil eder. Bu arada, tüketicilerin serbest piyasada ödeyeceklerinden daha yüksek fiyatlar ödediği kara pazarlar ortaya çıkar.

Beni özellikle rahatsız eden şey, politika yapıcıların bu ikinci dereceden etkileri nasıl görmezden geldiğidir. Tüketicilere yardımcı olduklarını iddia ediyorlar ama aslında birçoklarına zarar veriyorlar. Fiyat kontrolü yapılan ürünleri elde eden şanslı azınlık büyük kazanırken, sayısız diğer kişi tamamen erişim kaybediyor.

Tüketici fazlasını hesaplamak bile zorlaşıyor. Pazarın bir parçası olamayanların kaybedilen değerini nasıl ölçersiniz? Geleneksel talep eğrisi altındaki üçgen yaklaşımı bu gerçeği yakalayamıyor.

Fiyat tavanları, hükümetin en kötü biçimde aşırıya kaçmasını temsil eder - karmaşık piyasa sinyallerini geçersiz kılmaya yönelik beceriksiz bir girişimdir ve nihayetinde çoğu insanı daha kötü durumda bırakır. Fazla transferi geçicidir, oysa ölü ağırlık kaybı zamanla devam eder ve büyür.

Bir sonraki sefer birinin fiyat kontrolünü tüketici dostu bir politika olarak savunduğunu duyduğunuzda, her zaman gizli bir maliyet olduğunu unutmayın. Pazarın görünmeyen eli mükemmel olmayabilir, ancak onu bağlamak, çözdüğünden çok daha fazla sorun yaratır.