Son 80 yılda, barış ticareti dönemi altını esas olarak takı ve rezerv varlık olarak görmüştür. Ancak, küreselleşme düzeninin çöküşü ile birlikte altın talep mantığı köklü bir değişim geçiriyor. Son yıllarda, teknoloji alanındaki altın kullanımları, örneğin çip üretimi ve uzay sanayii, ile altın ETF'leri ve OTC Trade'in yükselişi, altın talebini artıran yeni bir güç haline geliyor.

2018'den bu yana, dünya durumu iş birliğinden parçalanmaya doğru kaydı. Ticaret savaşı, pandemi krizi ve sanayi zinciri yeniden yapılandırması gibi faktörler, uluslararası rekabeti tekrar güç üstünlüğünün 'yumruk çağına' geri döndürdü. Bu durum, ülkeler arasındaki çatışmaları artırarak potansiyel çatışmalar için zemin hazırladı.

Bu bağlamda, altın ile dolar arasındaki ilişki de sessizce değişiyor. Doların gücü artık altın fiyatlarını tek taraflı olarak baskılamıyor, altının yükselişi de doların hakimiyetini sarsmakta zorlanıyor. Onlar, sarsıntılı bir dönemde karşılıklı dengeyi sağlayan iki güç gibidir: Dolar mevcut uluslararası düzeni temsil ederken, altın krizlere karşı 'anti-kırılgan' bir varlık haline geliyor.

Geleceğe baktığımızda, altın tutmanın anlamı yalnızca enflasyona karşı koymakla sınırlı değildir. Bu, aynı zamanda teknolojik ilerlemeler ve jeopolitik risklerin iç içe geçmiş etkilerine bir bahis temsil etmektedir. Altın, yüksek teknoloji endüstrisinin vazgeçilmez 'metal kanı' haline gelirken, aynı zamanda bu belirsizlik dolu dünyada en güvenilir kredi aracı olmaktadır.

Bu eğilimlerin derinleşmesiyle birlikte, altın önümüzdeki on yılda düşündüğümüzden çok daha önemli bir rol oynayacak. O, sadece geleneksel anlamda bir para değil, aynı zamanda teknolojik gelişim ve küresel ekonomik yapı değişiklikleri içinde de anahtar bir unsur haline gelecektir. Altının sahnesi, düşündüğümüzden çok daha geniş.