Token yakma VS yeniden dağıtım, hangisi daha sağlıklı bir pump yöntemi?

Yazar: Pavel

Derleme: Shenchao TechFlow

Özet

Sistemin sağlığını korumak ve teşvik mekanizmasının mantıklılığını sağlamak için varlıkları yok etmek mi yoksa yeniden dağıtmak mı daha iyi olduğunu tartışıyoruz.

Kısıtlamalar, kötü niyetli davranışların cezası olarak uygulandığında, varlıkların yeniden dağıtımı genellikle basit yok etmeden daha etkilidir.

Yenilemenin tasarımın temel bir özelliği olduğu ve azaltmayı (örneğin, deflasyon ekonomik modeli) içermediği durumlarda, yeniden dağıtım uygulamak için hiçbir neden yoktur.

Yeniden dağıtım tasarımın temel bir özelliği olduğunda ancak bir açık gibi davrandığında, yok etme ile değiştirilmemeli, bunun yerine tasarımın köklü bir şekilde geliştirilmesi gerekmektedir.

Tanım

Birçok insan, bir token büyük ölçüde azaltıldığında, azaltılan stake'in otomatik olarak yok olacağını ve böylece arzın azalacağını düşünerek kafalarını karıştırıyor. Ancak durum böyle değil.

Kesme: Kötü niyetli aktörlerden varlıkların "geri alınmasını" ifade eder.

İmha ve Yeniden Dağıtım: Bu geri alınan varlıkların sonraki işlenme şeklinin tanımı.

Daha önce de belirttiğimiz gibi, azaltılan varlıklar yok edilebilir veya yeniden dağıtılabilir:

Toplam arzı azaltmak için imha etmek;

Yeniden dağıtım, değerin başka bir tarafa (mutlaka mağdur tarafa değil) transfer edilmesini sağlar. Ayrıca, yok etme, kesinti olmaksızın, protokolün yerleşik mekanizması aracılığıyla bağımsız olarak gerçekleşebilir.

Ekonomik güvenliği artırmak için yeniden dağıtım

Gelin, günümüz kripto para alanındaki en ünlü protokollerden biri olan EigenCloud'u örnek alalım. Operatörleri yükümlülüklerini yerine getirmedikleri için azaltıldı, bu iyi bir şeydir: kötü niyetli davranışlar cezalandırılır. Ancak, fonların yeniden dağıtımında kesinti yapılmadan önce, bu fonlar genellikle yok edilir (şu anda hala yok edilebilir).

Bu tür bir sistemde fonların yok edilmesi, bacaklarını kesmekle eşdeğerdir. Çünkü operatörün teminatı azaltıldığında: operatör cezalandırılır (bunun bir nedeni var), ancak:

Mağdur taraf hiçbir tazminat alamaz (hayal edin ki mağdur bir araçla çarpıldı, sürücü mahkum edildi ama mağdur hiçbir yardım almadı).

Sistemin güvenliği azaldı (çünkü sistemi korumak için kullanılan varlıklar azaldı).

Bu değerlerin korunup mağdur tarafa aktarılabiliyorsa, neden yok edilsin? Yeniden dağıtım yoluyla, güvenilir katılımcılar daha fazla ödül alabilir, mağdur kullanıcılar tazminat alabilir ve değer ekosistem içinde kalır, sadece yeniden dağıtılır. Bu ayrıca uygulamalara daha fazla kullanım senaryosu açabilir, örneğin:

İzinsiz bir şekilde çalışan yeni nesil zincir üstü sigorta protokolü;

Daha hızlı ve güvenli merkeziyetsiz borsa (DEX) işlemleri, örneğin işlemin başarısız olması, süresinin dolması veya zamanında tamamlanmaması durumunda işlemcileri tazmin etme;

Operatörlere daha fazla teşvik sağlamak, onları dürüst ve şeffaf bir şekilde işletmeye yönlendirmek;

Kredi alanları koruyarak, güvenli yıllık yüzde getiri oranı (APR), daha yüksek şeffaflık ve potansiyel yerel sabit faiz oranı sunmak.

Ekonomik güvenlik, yalnızca bir kazanın meydana gelmeden önce (örneğin, yok etme mekanizması) kullanıcı güvenliğini doğrudan sağlamakla kalmaz, aynı zamanda bir kaza meydana geldikten sonra kullanıcıları doğrudan korur. Cap gibi protokoller yeniden dağıtım işlevselliğini gerçekleştirmiştir; azaltılan operatörlerin fonları, etkilenen cUSD sahiplerine yeniden dağıtılacaktır.

Yeniden dağıtım zorluğu

Varlıkları imha etmek, yeniden dağıtmaktan daha kolaydır; bu varlıkların sonrası için endişelenmeye gerek yoktur, doğrudan imha etmek yeterlidir, ne gelir ne de risk vardır. Varlıkları imha etmenin faydaları daha azdır ve riskler de önemli ölçüde azalır. Yeniden dağıtım ise oyun kurallarını büyük ölçüde değiştirecektir; kötü niyetli aktörlerden mağdurlara değer transferi düşündüğünüz kadar basit değildir.

Kötü niyetli operatörler artık kötü niyetli doğrulayıcı düğüm hizmetleri (AVS) ile işbirliği yapabilir. Şu anda, AVS herhangi bir özel kesinti mantığını uygulayabilir; bu mantık adil veya nesnel olmasa bile. Kesinti mekanizmasında, AVS'nin kötü niyetli davranış sergilemesi için pek fazla nedeni yoktur, çünkü operatörler, nesnel olmayan nedenlerden dolayı kesinti yapılabileceğini bildiklerinde teminat yatırmazlar.

Ancak yeniden dağıtım mekanizmasında, AVS bir operatörün stake'ini başka bir kötü niyetli operatöre (birlikte çalıştıkları) aktarabilir ve bu şekilde temelde sistemden değer çekebilir. Eğer AVS anahtarı kırılırsa, benzer bir durum da meydana gelebilir ve bu, operatör veya AVS'nin genel "çekiciliğini" etkileyebilir.

Burada mekanizma tasarımının ek bir değerlendirmeye tabi tutulması gerekmektedir:

Operatör oluşturulduktan sonra "tip değiştirme" seçeneği olmamalıdır;

Kırılan (kötü niyetli) operatörleri tanımak için bir yöntem sağlanmalı ve değer yeniden dağıtılmalı (eğer değer nihayet kötü niyetli tarafa akıyorsa), aynı zamanda sürekli izleme gibi işlemler yapılmalıdır.

Fonları yok etmek daha basit olsa da, yeniden dağıtım daha adildir, ancak bu ek karmaşıklık gerektirir.

Hatalı yeniden dağıtım düzeltildi

Maksimum Çekilebilir Değer (MEV) senaryoları aşağıdaki bakış açılarıyla incelenebilir: Masum kullanıcılar ve likidite sağlayıcıları (LP) haksız yere zarar görebilir. Örneğin, kullanıcı varlık değişimi yapmak istediğinde, önceden işlem yapma veya sıkıştırma saldırılarıyla karşılaşabilir ve bu da çıktı sonuçlarının (fiyatların) kötüleşmesine neden olabilir.

Kesin bir şekilde söyleyebilirim ki, kesilmelerinin nedeni, sisteme (DEX) staking (takas için kullanılan varlıklar) göndermeleri ve bu varlıkları belirli bir süre (takas süresi) tutmaları, sonuçta beklediklerinden çok daha azını almalarıdır.

Burada iki temel sorun var:

LP, nedensiz bir şekilde azaltıldı (kötü niyetleri yoktu).

Kullanıcılar sebepsiz yere kısıtlanıyor; kötü niyetli davranışları yok, sistemden kazanç sağlama veya sisteme katkıda bulunma çabaları da yok, sadece işlemlerinin gerçekleştirilmesini umuyorlar.

Burada değer çıkarılır ve yeniden dağıtılır, sömürenler ödüllendirilirken, hiçbir yanlış yapmamış olan taraf ise kayba uğrar.

Kullanıcılar, belirli sıralama kuralları (örneğin Arbitrum Boost) belirleyerek bu sorunu daha kolay çözebilirler.

LP'ler için bu sorun daha karmaşık çünkü genellikle LVR (kaybı ve yeniden dengeleme) mağdurlarıdır.

Bu sorunları çözebilir mi?

İmha, tüm token sahiplerine dağılmış yararlar sağlayabilir, ancak doğrudan arbitraj faaliyetleri nedeniyle zarar gören LP'leri özel olarak tazmin edemez. Teorik olarak, imha sorunu çözebilir, çünkü kar yok edildiğinde, arbitraj için bir motivasyon kalmaz.

Ancak, arbitraj karını çıkardıktan sonra, bu tür arbitrajı tanımlamak daha zor hale gelir: Zincir üzerindeki işlemler görünürken, CEX verileri işlemcinin kesin adresini göstermez.

Bu durumda, kötü yeniden dağıtım tasarımı, LP'nin sömürücüler tarafından alınacak olan değeri yakalamasını sağlamak için Angstrom'un çözümü gibi uygulamaya özgü sıralama kuralları uygulanarak çözülebilir. Bu yaklaşım oldukça etkili.

Bu belirli MEV durumunda, yeniden dağıtım ve imha gerçek anlamda uygulanabilir seçenekler değildir; sadece geçici çözümler sunarlar. Sorunun tasarım düzeyinde köklü bir değişiklikle ele alınması gerekmektedir.

Yeniden dağıtımdan daha iyi olan senaryo

Şunu belirtmek gerekir ki, yeniden dağıtım evrensel bir çözüm değildir. Aşağıdaki durumlarda, yok etme daha uygundur: müdahale edilmediğinde, yok etme genellikle mekanizma tasarımının temel bir özelliğidir.

BNB'yi örnek alırsak, BNB'nin çeyrek yok edilmesi, onun deflasyonist token ekonomik modelinin temel özelliğidir ve bu süreç ne sömürücüleri ne de mağdur kullanıcıları içerdiğinden, yeniden dağıtım ile değiştirilemez.

Benzer bir süreç, ETH'nin tasarımında da (EIP-1559) gerçekleşir; temel ücretler yok edilir ve enflasyonist bir etki yaratır. Ethereum'un mekanizma tasarımını göz önünde bulundurursak, ağın yoğun olduğu dönemlerde ücretler çok yüksek olabilir ve bazıları, temel ücretleri yok etmek yerine, temel ücretleri hazine fonuna aktararak ağın yoğun olduğu dönemlerde kısmi bir tazminat sağlamanın daha iyi olabileceğini düşünebilir. Ancak, bunu yapmanın dezavantajları potansiyel avantajlardan çok daha fazladır:

Maliyetlerin yeniden dağıtılması, deflasyon etkisini seyreltme riski taşır, bu da daha yüksek enflasyona yol açabilir ve zamanla token değerini aşağı çekebilir;

Yanlış fon dağılımı, gelir azalmasına yol açar (örneğin: fon hangi işlemleri öncelikle desteklemelidir? Kullanıcıların öncelik ücreti ödemesi makul mü, eğer ücretler fonla tazmin edilebiliyorsa? vb.) ;

Eğer ücretlerin geri ödeneceğini bilirlerse, muhtemelen daha fazla israf işlemi yapma eğiliminde olacaklar ve bu da tıkanıklığı artıracaktır;

Ethereum'un temel ücretinin stake edenlere yeniden dağıtılması, doğrulayıcıların yüksek ücretli işlemleri önceliklendirmesine ve sponsorluk almayan veya önceden ödenmemiş işlemleri göz ardı etmesine teşvik edebilir.

Başka benzer vakalar da var, ancak anahtar, yeniden dağıtımın sihirli bir çözüm olmadığıdır. Eğer imha bağımsız bir şekilde gerçekleşiyorsa (kesintiyi içermiyorsa), imhayı yeniden dağıtımla değiştirmek için neredeyse hiç neden yoktur.

Özet

Sonuç olarak, kesinti içermeyen senaryolarda yeniden dağıtım genellikle yok etmeye göre daha kötü performans gösterirken, kesinti içeren senaryolarda yeniden dağıtım genellikle yok etmeye göre daha iyi bir rol oynamaktadır.

Kripto alanındaki teşvik mekanizması koordinasyon sorunları uzun süredir var olan bir sorundur ve genellikle protokole göre değişir. Ekonomik değer doğrudan sistemin güvenliğini veya diğer kritik faktörleri etkiliyorsa, bu değeri yok etmek yerine, bunu dürüst bir şekilde hareket edenlere doğru bir şekilde yeniden dağıtmanın bir yolunu bulmak en iyisidir; böylece adil ve dürüst davranışları teşvik edebiliriz.