Bir tıp doktoru şöyle dedi: "İnsan, sadece ölümle yüzleştiğinde her şeyi anlayabilir. Hayat aslında bir eyewash'tır; asıl görev, ev almak ya da araba almak değil, anlık zevkler de değil. Bu aslında bir arzu, gerçek değil." Hayat bir rüya gibidir, soyut ve gerçek değildir. Kendimize bu kadar çok misyon duygusu ve aşırı bir sorumluluk yüklememeliyiz; bu dünyada, yaşayan bizler ile bir karınca, bir böcek, bir sivrisinek, bir böcek arasında hiçbir fark yoktur. Hayatın sonuna geldiğimizde, geriye dönüp baktığımızda, peşinden koştuğumuz her şeyin bulut gibi geçtiğini anlayacağız; ün, şöhret ve zenginlik er geç toza dönüşecek, kin ve nefret de rüzgarla savrulacak. Bu dünyada en gerçek ihtiyacımız sadece içsel hislerimizdir. Temel görevimiz ev almak, araba almak değil; başkalarını kıskandırmak ya da başkalarından daha iyi yaşamak değil, hayatımızı istediğimiz şekilde geçirebilmektir. Sağlığımızı tehlikeye atarak elde ettiğimiz başarının, insan dosyasında her an değiştirilebilecek birkaç satırdan ibaret olduğunu unutmayın. Ve kurumun işleyiş dişlileri bununla hiç durmadı. Hayat, kırmızı kağıtlarla ölçülen bir şey değildir; çiçeklerin açtığını görmek ve yağmur sesini duymak anlarıyla bir araya getirilmiştir. Sonuçta, gece geç saatlere kadar çalışmak, canını dişine takmak ve dökülen gözyaşları, sonunda dosya zarflarında hafif A4 kağıtları haline gelecektir; oysa kaçırdığınız alacakaranlık, iptal edilen akşam yemekleri ve tutamadığınız eller, asla yeniden kaydedilemeyecek hayatın gerçek metnidir.