Az önce bir rüya gördüm, kötü bir şekilde uyandım. Bu rüyayı benzer şekillerde onlarca kez gördüm. Rüyamda 20'li yaşlarımdaydım ve 3. sınıfa tekrar döndüm. 20'li yaşındaki ben, 3. sınıftaki öğrencilerin arasında uyumsuzdu. Öğretmen başımı okşadı ve "Saçın neden bu kadar az?" dedi. İçimden "Ben 20'li yaşlarımdayım" diye düşündüm ama konuşmadım. Yüzüm ve vücut yapım artık 10'lu yaşlardaki gibi değildi; kaygı, acı. "Gençliğimi boşa harcadım" kelimelerine haksızlık ettim çünkü o zamanlar öğrenmenin önemini kavrayamamıştım; doğduğum sınıf çok düşük, öğrenimim yeterince gayretli değildi. Eğer hayatım çok yolunda gitseydi, şu anda ne durumda olurdum? Bir araştırma enstitüsünde mi olmalıydım yoksa Avrupa ve Amerika'da, etrafımda çok yüksek sınıflardan insanlar varken, mutlu ve kaygısız bir yaşam mı sürmeliydim? Bu 3. sınıfa geri dönme rüyasını üniversitenin birinci sınıfından beri görüyorum, kesinlikle 50 defa görmüşümdür. Ve finansal özgürlüğe kavuştuktan sonra, bu tür bir rüyayı ilk kez görüyorum; belki de bu rüyayı unuttum ama bugün tekrar hatırladım.

Eğer benim yaşımda iseniz ya da benden daha büyük iseniz, pek çok şeyin üstesinden gelemediğimizin farkındasınız. Gençken çalışmadığınızda, yaşlılıkta pişmanlık oluyor. Şu anda B圈 bizim mücadele alanımız. O zamanlar çok çalıştınız, böylece gençliğinizi boşa harcamadınız. Şimdi parayı sıkı sıkıya tutmak, gençliğinizi boşa harcamamak demek. Neden? Çünkü etrafınızdaki insanları küçümsüyorsunuz, bu da iyi bir öğrenim görmediğiniz için etrafınızdaki çevrenin yeterli olmamasından kaynaklanıyor. Başkalarını sıradan görüyor olabilirsiniz, fakat aslında o sıradan insanlar benimle aynı seviyedeler. Para tek başına yeterli değil, güç, çevre ve mutluluk da gerekli. Peki, ben neye sahipim? Son üçü neredeyse artık yok. Para? Şans eseri elde ettim, Tanrı daha önceki halime acıdı, sadece biraz bahşetti. Ben de gereksiz harcama yapmadım, her zaman sıradan bir hayat yaşadım. Önceki zamanlarda param yokken, bir lise öğrencisiyle basketbol oynarken, tüm varlığım ve paramla tekrar liseye dönmeyi istediğimi söyledim. Şimdi bu sözü edemem, bu bir zavallılık. Tekrar aynı şeyleri yaparsam daha iyi olacağım demek yerine, 10 kez tekrar etsem yine aynı seviyede olacağım, kimse kimseyi suçlamasın, sadece kendini suçlasın. 8 yıl önceki eski fotoğraflara baktım, uzun süreli kaygı duygusundan dolayı yüzüm tamamen değişmiş. Söyleyecek çok şey var ama hepsi gözyaşı.